Parafia bł. Karoliny Kózkówny w Ełku » Osiemnasta Niedziela Zwykła B

Dzisiaj przez Jezusa Bóg daje nam chleb życia

Akt Pokutny

Gromadzimy się na Eucharystii, aby spotkać się z Chrystusem. On najpierw umocni nas swoim słowem, a następnie zaprosi nas abyśmy w Komunii świętej przyjęli Go z wiarą i miłością jako prawdziwy chleb życia, którym Bóg karmi nas w drodze do wieczności.

Spowiadam się…

Pierwsze Czytanie z Księgi Wyjścia 16,2-4.12-15.

Na pustyni całe zgromadzenie Izraelitów zaczęło szemrać przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi. Izraelici mówili im: «Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzieśmy zasiadali przed garnkami mięsa i jadali chleb do syta! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem zamorzyć całą tę rzeszę».

Pan powiedział wówczas do Mojżesza: «Oto ześlę wam chleb z nieba, jak deszcz. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie. Słyszałem szemranie Izraelitów. Powiedz im tak: O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem». Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: «Co to jest?» – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: «To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm».

Drugie Czytanie z Listu św. Pawła do Efezjan 4.17-20

Bracia: To zatem mówię i zaklinam się na Pana, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie, z ich próżnym myśleniem. Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim, zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że – co się tyczy poprzedniego sposobu życia – trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec się w człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.

Czytanie z Ewangelia św. Jana 6.24-35

Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?» W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?» Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał». Rzekli do Niego: «Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: Dał im do jedzenia chleb z nieba». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!» Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Jaki jest cel tej Ewangelii

Reakcją ludzi na to jak Jezus ich nakarmił była chęć obwołania przez tłum Jezusa królem. Jezus jednak ucieka od nich na górze, być sam na sam na modlitwie z Ojcem. Ludzie jednak wciąż go szukają. Wreszcie następnego dnia znajdują Go w Kafarnaum gdzie wdają się z Nim w dyskusję.

Pożywienie, które Jezus im dał na pustyni, przywodzi im na myśl Mojżesza, który dawno temu dał ich przodkom na pustyni do jedzenia mannę. Teraz oni oczekują od Jezusa, aby ponownie ich nakarmił, aby dokonał więcej cudów rozmnożenia chleba i wszystkiego co tylko ludziom potrzeba. Jezus najpierw wyjaśnia im, że prawdziwym dawcą manny na pustyni nie był Mojżesz, lecz Bóg. A teraz przez Niego i w Nim Bóg będzie karmił lud, który w niego uwierzy.

Zastanów się:

Dlaczego ludzie porównują Jezusa do Mojżesza?
Czego ludzie oczekują od Jezusa?
Co Jezus chce im dać?

Przemyśl:

Rabin" W Ewangelii św. Jana ludzie często do Jezusa zwracają się per "Rabbi", np. Jan i Andrzej Jego dwóch pierwszych uczniów, mówią do Niego: „Rabbi, gdzie mieszkasz.” (J 1,38) W języku aramejskim, którym posługiwał się Jezus, słowo "Rabbi" oznacza „mój nauczycielu” i jest to pełen szacunku sposób zwracania się do nauczyciela. Kiedy ludzie spotykają Jezusa po raz pierwszy, widzą w Nim mądrego nauczyciela. Ale gdy poznają Go bliżej, odkrywają, że Jezus jest kimś więcej niż tylko nauczycielem, i nadają Mu inne imiona i tytuły. Pierwsi uczniowie na powitanie nazywają Go «Rabbi», później nazywają Go «Mesjaszem» (J 1, 41), a na końcu «Synem Bożym» i «Królem Izraela» (J 1, 51). Oni żyjąc z Jezusem, poznają Go i odkrywają, kim naprawdę był.

Również w rozdziale szóstym ludzie zwracają się do Jezusa "Rabbi". Ale słuchając Go, niektórzy odkrywają jego prawdziwą tożsamość. Na końcu tego rozdziału Piotr zawoła: "Ty jesteś Świętym Boga". (J 6,69) My również w naszych relacjach na początku możemy widzieć w Jezusie po prostu wielkiego kochającego nas „duchowego nauczyciela”, ale kiedy zagłębimy się w modlitwie i czytaniu Pisma Świętego każdorazowo odkryjemy nową rzeczywistość otaczającą Jezusa i tych, którzy się w ten sposób z nim łączą. Co się we mnie zmienia, gdy jestem blisko Jezusa?

"Ojciec mój daje chleb z nieba" Kiedy Jezus nakarmił tłum na pustyni, ci ludzie głęboko zakorzenieni w tradycję Judaizmu nie mogli myśleć o nim inaczej jak tylko widząc w nim nowego Mojżesza. To przecież Mojżesz w ich rozumieniu zaopatrywał w żywność na pustyni lud uciekający z Egiptu. Oni pamiętają to bardzo dobrze i myślą o Jezusie w tych samych kategoriach, dlatego przypominają Jezusowi, że w czasie, gdy Izraelici byli bliscy śmierci głodowej na pustyni, Mojżesz dał im 'mannę' (Wj 16,31-35; Lb 11,4-9).

Ten właśnie sposób, w jaki mówią, pokazuje, że oni nie rozumieją, co się stało, gdy Jezus rozmnożył pięć chlebów i dwie ryby. Jezus, podejmuje więc próbę wytłumaczenia najpierw tego co się stało za czasów Mojżesza na pustyni, że to nie Mojżesz dał "mannę" ludowi, ale Bóg. Następnie ukazuje im, że Boże działanie nie należy do przeszłości, ale dzieje się tak samo teraz. Bóg troszczy się tak samo teraz o ludzi jak wtedy.

Dzisiaj, również Bóg daje nam swój pokarm, a Boży Akt dawania ma miejsce wtedy, gdy ludzie słuchają Jego słów, gdy modlą się słowami, Jego Ewangelii.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus ostrzega nas przed tym abyśmy nie ulegli duchowej stagnacji w rozumieniu tego co Bóg czyni dla nas. Nie zapominajmy o szukaniu Bożego działania w naszym życiu tu i teraz w prostych codziennych doświadczeniach z ludźmi, z którymi żyjemy, w słowach, które słyszymy, czy wydarzeniach toczących się wokół nas.

Bóg ukazuje siebie i swoją moc także poprzez nasze bolesne doświadczenia: czas choroby, kłopotów z przyjaciółmi, nawet utratę kochanej osoby. Pamiętajmy, że Bóg działał nie tylko w przeszłości, ale jeśli chodzi o nas to przede wszystkim działa dzisiaj i teraz, karmiąc nas zarówno na płaszczyźnie duchowej jak i materialnej.

"Ja jestem chlebem życia" W Ewangelii św. Jana często znajdujemy opisy nieporozumień między Jezusem a Jego słuchaczami. Szczególnie ma to miejsce, kiedy Jezus przemawia przez obrazy, a ludzie biorą Jego słowa dosłownie nie rozumiejąc ich właściwego znaczenia. Lud prosi Jezusa: «Chleba daj nam zawsze» (J 6, 34), myśląc o chlebie, który napełni ich żołądki. Są bardzo zdziwieni, gdy Jezus im odpowiada: «Ja jestem chlebem życia» (J 6, 35). Jezus jest chlebem, który zaspokaja nasz głód, wodą, która gasi pragnienie. On jest jedynym, który może zaspokoić wszystkie pragnienia ludzkiego serca. Dla narodu żydowskiego słowo «Ja jestem» przypomina jedno z najważniejszych słów Biblii: moment, w którym Bóg objawił Mojżeszowi swoje imię: «Jestem, który jestem» (Wj 3, 13-15). Jan wielokrotnie używa tego słowa «Ja jestem» w swojej Ewangelii (por. «Ja jestem chlebem» 6:41,48,51; "Ja jestem światłością" 8:12; "Ja jestem bramą" (10:7); "Ja jestem dobrym pasterzem" (10:11,14); "Ja jestem zmartwychwstaniem" (11:25); "Ja jestem drogą, prawdą i życiem" (14:6); "Ja jestem prawdziwym krzewem winnym (1 5:1,5). Ilekroć słuchacze słyszą słowo "Ja jestem", myślą o Bogu objawiającym się w płonącym krzewie. Zaczynają zdawać sobie sprawę, że Bóg objawia się teraz w Jezusie. Poprzez to słowo Jan prowadzi nas do tego, abyśmy stopniowo dostrzegali, że Jezus jest Bogiem. W przeszłości Bóg dawał prosty pokarm, mannę. Teraz sam Jezus staje się naszym pokarmem, naszym źródłem życia.