Parafia bł. Karoliny Kózkówny w Ełku » Wiara, która wywraca świat do góry nogami

Wiara, która wywraca świat do góry nogami

Przeczytaj Słowo Boże

Czytanie z Księgi proroka Habakuka (1,2-3;2,2-4)

Jak długo, Panie, mam wzywać pomocy - a Ty nie wysłuchujesz? Wołam do Ciebie: Na pomoc! -
a Ty nie wysłuchujesz. Dlaczego ukazujesz mi niegodziwość i przyglądasz się nieszczęściu? Oto ucisk i przemoc przede mną, powstają spory, wybuchają waśnie. I odpowiedział Pan tymi słowami: «Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. Jest to widzenie na czas oznaczony, lecz wypełnienie jego niechybnie nastąpi; a jeśli się opóźnia, ty go oczekuj, bo w krótkim czasie przyjdzie niezawodnie. Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności».

Czytanie z Drugiego Listu św. Pawła do Tymoteusza (1,6-8.13-14)

Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie od nałożenia moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii mocą Bożą! Zdrowe zasady, które posłyszałeś ode mnie, zachowaj jako wzorzec w wierze i miłości w Chrystusie Jezusie. Dobrego depozytu strzeż z pomocą Ducha Świętego, który w nas mieszka.

Z Ewangelii według św. Łukasza (17,5-10)

Apostołowie prosili Pana: «Dodaj nam wiary». Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna. Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: „Pójdź zaraz i siądź do stołu”? Czy nie powie mu raczej: „Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił”? Czy okazuje wdzięczność słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

O czym jest dzisiejsza Ewangelia?

W Ewangelii św. Marka, która poprzedza Ewangelię wg. Łukasza często zaznaczany jest fakt, że uczniowie są powolni w rozumieniu tego co do nich mówi Pan Jezus (Mk 8, 14-21). To powoduje, że na koniec, to On musi ich wezwać ponownie do wiary, gdy wjeżdżają do Jerozolimy (Mk 11, 22-23). Łukasz, który nie należał do grona uczniów skorygował w swoim ewangelicznym przekazie ten negatywny obraz najbliższych współpracowników Jezusa. I tak znajdujemy w dzisiejszej Ewangelii (Łk 17, 5-10) Apostołów, którzy z własnej inicjatywy proszą Jezusa, aby pomnożył ich wiarę, zanim jeszcze dotrą do Jerozolimy. Możemy więc powiedzieć, że uczniowie zdali sobie sprawę z tego, że bez wiary trudno będzie im zachować wierność Jezusowi w krytycznym momencie jaki czeka na Niego w Jerozolimie. Jezus odpowiada im na ich prośbę słowami, które podkreślają, że wiara, choćby była bardzo mała (jak ziarnko gorczycy), jest wystarczająco potężna, aby spowodować prawdziwą zmianę. Dalej Pan Jezus podkreśla, że w ostatecznym rozrachunku liczy się wiara, która wyraża się w służbie.

Zastanów się:

Dlaczego uczniowie proszą o wzrost wiary?
Jaki jest związek między wiarą ucznia a jego służbą?
Co motywuje nas do poświęcania naszego czasu i energii różnym posługom w naszej społeczności?

Przemyśl

(i) Wiara Apostoła w Pana Święty Łukasz był poganinem, który nawrócił się słuchając słów głoszonych przez „świadków Słowa Bożego”. Uwierzył w Jezusa i dzięki przepowiadaniu pierwszych świadków i innych sług Słowa (Łk 1, 1-4) napisał Ewangelię, którą studiujemy w tym roku. Łukasz, który nigdy nie spotkał Jezusa osobiście pisze więc o Jezusie, o Jego życiu, śmierci i zmartwychwstaniu nie z bezpośredniego doświadczenia, ale z perspektywy swojej wiary. Jezus, jest centralną postacią każdej Ewangelii, ale chyba tylko w Łukaszowej nazywany jest na różne sposoby, różnymi tytułami, takimi jak "Syn Boży!" (Łk 4,1.10), nauczyciel (Łk 10,25), Mistrz i Pan (Łk 9,38). Pan Jezus konsekwentnie mówił też o sobie w tej Ewangelii jako o «Synu Człowieczym» (Łk 5,24; 6,5.23; 7,34). Autor Ewangelii niekiedy, tak jak w dzisiejszym fragmencie, mówi o Jezusie jako o «Panu» (Łk 7,13.19; 10,1; 17,5-6). Tytuł ten wyraża wiarę pierwotnego Kościoła i wiarę Łukasza w Jezusa jako Pana, jako objawienie Boga.

W przeciwieństwie do Marka, Łukasz przedstawia uczniów jako przykłady do naśladowania. To oni proszą Jezusa, aby nauczył ich modlić się, ponieważ widzieli, jak Jezus się modlił (Łk 11,1). Słyszeli, jak Jezus chwalił tych, którzy mają wiarę, i widzieli, jak wiara uzdrawiała tych, którzy przychodzili do Niego z różnymi potrzebami, zwłaszcza chorych (Łk 5,2; 7,9.50; 8,48). Jezus zakwestionował ich wiarę i zachęcił ich, aby uwierzyli w Boga i całkowicie Mu zaufali (Łk 8,25; 12,28). Teraz, gdy usłyszeli o kosztach bycia uczniem, zdają sobie sprawę, że nie będzie to łatwe. Jako ludzie, którzy zostaną posłani przez Jezusa, Apostołowie czują, że będą potrzebować pomocy Boga, aby stać się Jego posłańcami wyposażonymi w wiarę.

Według Jezusa wiara, nie tylko jest skuteczna, gdy jest wielka, ale jest skuteczna nawet wtedy, gdy jest tak mała jak ziarnko gorczycy. Ziarnko gorczycy zostało już wcześniej użyte w Ewangelii (Łk 13, 18-19), aby pokazać, że Królestwo Boże, mimo swoich skromnych początków, rozprzestrzeni się na cały świat. Ten sam potencjał przemiany jest obecny w wierze, która jest wielkości ziarnka gorczycy. Będzie w stanie przenosić wielkie drzewa (w Łk 17,6), a nawet góry (w Mk 11,22-23). Dzięki wierze w Jezusa to, co wydawało się niemożliwe, teraz staje się możliwe.

Być może w naszej kulturze są rzeczy tak głęboko zakorzenione, że wydaje się niemożliwe do zmiany, takie jak styl życia i myślenia według modelu narzucanego nam przez media (schemat; taki jest teraz świat). Jednak odrobina prawdziwej wiary w Jezusa może to wszystko zmienić. Czy w naszej wspólnocie chrześcijańskiej jest wystarczająco dużo wiary, aby zakwestionować i odrzucić to, co nie jest zgodne z Ewangelią w naszej kulturze, zachowaniu i sposobie myślenia modelowanego mediami społecznymi? Wiara może zmienić złe nawyki, opresyjne zwyczaje kulturowe oraz uprzedzenia rasowe, etniczne i płciowe. Wiara ma to w sobie, że pokazuje realia prawdziwego świata, świata nie opartego na sztucznie stworzonych modelach zachowania i myślenia o tym świecie.

(ii) Służba oparta na wierze Jezus nawiązuje do prośby Apostołów, aby pomnożyć ich wiarę (w. 5-8), przytaczając przypowieść o postawie sługi wobec swego pana (w. 7-10). Sługa rozpoznaje i akceptuje, że jego obowiązkiem jest służenie panu. Całkowite podporządkowanie się temu, czego wymaga mistrz, wynika z wewnętrznego przekonania, że całkowite oddanie się służbie w potrzebach mistrza, czyni go pełnym udziałowcem w życiu mistrza. Sługa nie oczekuje nawet wdzięczności za to, co zrobił, bo jest przekonany, że służąc Panu, żyje pełnią swojego życia i odnajduje siebie jako osoba, która tak czyni, bo tak chce, tak odnajduje swoje szczęście i wartość. Taka postawa jest możliwa tylko wtedy, gdy sługa ma całkowite zaufanie do pana i wie, że pan jest przeciwny odruchom jakiegokolwiek wyzysku lub egoistycznego wykorzystania posługi ofiarowanej mu przez swoich sług.

Przykładem dla nas chrześcijan jest sam Jezus, który pokładał całkowitą ufność w swoim Ojcu i dlatego był zawsze gotów uczynić to, o co Ojciec prosił stając się sługą sług (J 13).

Uczniowie mają naśladować przykład Jezusa i być gotowymi do bycia sługami. Mają być całkowicie do dyspozycji swego Pana i gotowi służyć sobie nawzajem, nie oczekując żadnych tytułów ani nie chcąc, aby inni im służyli (Mk 10,25; Łk 13,30). Tylko taka służba czyni człowieka uczniem mistrza, który służył innym.

Tam, gdzie jest takie pokorne zaufanie i bezinteresowna służba, nagle wszystko wywraca się do góry nogami. Niewolnik siedzi przy stole a pan mu służy. Nie ma już rozróżnienia między panem a niewolnikiem. W takim świecie maleńkie ziarno wiary i gotowość do służby wywracają znany nam świat do góry nogami.