Parafia bł. Karoliny Kózkówny w Ełku » Wsłuchując się w głos Bożych Posłańców

Wsłuchując się w głos Bożych Posłańców

Przeczytaj Słowo Boże

Czytanie z Księgi Rodzaju (15,5-12,17-18)

Bóg poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę.
Potem rzekł do niego: «Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność». A na to Abram: «O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam go na własność?» Wtedy Pan rzekł: «Wybierz dla Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę». Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne, Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność. A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt.
Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: «Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat,

Czytanie z 1 Listu św. Pawła do Filipian (3,17-4,1)

Bracia, bądźcie wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem – zagłada, ich bogiem – brzuch, a chwała – w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone w podobne do swego chwalebnego ciała tą mocą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię – radości i chwało moja! – tak trwajcie mocno w Panu, umiłowani!

Z Ewangelii według św. Łukasza (9,28b-36)

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim. Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili, gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.

O czym jest dzisiejsza Ewangelia

W dzisiejszej Ewangelii spotykamy Jezusa na modlitwie w towarzystwie Piotra, Jakuba i Jana. W tym doświadczeniu uczniowie widzą Jezusa w tak głębokim zjednoczeniu z Bogiem, że Jego oblicze ulega radykalnej przemianie. Oni również widzą Jezusa w towarzystwie Mojżesza i Eliasza i przez obecność tych dwóch zaczynają rozumieć, że Jezus poprzez swoje nauczanie i działalność wpisuje się w tradycję izraelskich posłańców od Boga. Uczniowie słyszą też głos z nieba, który zaprasza ich do słuchania Jezusa, ponieważ On jest umiłowanym Synem Bożym.

To, że uczniowie do końca nie rozumieją wagi tych wydarzeń, w których uczestniczą jest wskazówką dla nas, że wiara, aby dojrzała potrzebuje czasu. Jak też to, że potrzeba czasu, by zrozumieć misję Jezusa.

Zastanów się

Jakie znaczenie ma umieszczenie historii Przemienienia Pańskiego pomiędzy dwoma zapowiedziami śmierci i zmartwychwstania Jezusa?
Dlaczego Mojżesz i Eliasz ukazują się Jezusowi podczas Przemienienia?
W jaki sposób modlitwa zmienia twoje życie osobiste, życie twojej wspólnoty lub rodziny?

Przemyśl

(i) Gdzie Łukasz umieścił Przemienienie Pańskie w swojej Ewangelii Dzisiejsza Ewangelia wpisuje się pomiędzy dwa ważne momenty w życiu Jezusa. To co poprzedziło Przemienienie Pańskie jest bardzo ważne w zrozumieniu sensu dzisiejszej Ewangelii. Przypomnijmy więc sobie te momenty. Pan Jezus jest w Galilei, gdzie oddaje się posłudze nauczania i uzdrawiania oraz wyrzucania złych duchów. Na zakończenie swego pobytu w Galilei zadaje uczniom dwa ważne pytania: "Za kogo ludzie mnie uważają?" i "Za kogo wy mnie uważacie?" Odpowiedzi apostołów doprowadziły do wyjawienia, że Jezus jest Mesjaszem. Reakcją Pan Jezus na odkrycie uczniów jest to, że On mówi o tym jak będzie cierpiał, jak umrze i zmartwychwstanie (Łk 9, 18-27). Po tym objawieniu prawdy o Mesjaszu następuje opowiadanie o Przemienieniu Pańskim (Łk 9, 28-36), po którym umieszczona jest druga zapowiedź nadchodzącej śmierci i zmartwychwstania.

Podobnie jak inni ludzie tamtych czasów, uczniowie Jezusa oczekiwali Mesjasza, który byłby potężny politycznie i pomógł narodowi odzyskać dawną chwałę. Ich odpowiedź na pytanie Jezusa odzwierciedla popularną ideę, że Jan Chrzciciel, Eliasz lub któryś z dawnych proroków powróci do życia przed przyjściem Mesjasza (Łk 9,19). W tym momencie można zauważyć, że ludzie nie zdają sobie sprawy, że czas ich wyprzedził. To już nie jest czas przygotowania na przyjście Mesjasza, ale raczej życia w Jego obecności. Odpowiedź Piotra: «Ty jesteś Mesjasz Boży» (Łk 9, 20), pokazuje, że uczniowie ze swej strony coś zrozumieli, ale tak po prawdzie to nie do końca. Aby uchronić uczniów przed błędną, ale zgodną z powszechnymi oczekiwaniami interpretacją postaci Mesjasza, Jezus natychmiast dodaje, że Mesjasz będzie cierpiał, umrze i zmartwychwstanie, i że każdy, kto chce iść za Nim, musi być również gotowy stawić czoła podobnemu doświadczeniu (Łk 9, 22-26). Pan Jezus powtórzy tę lekcje jeszcze raz tuż po przemienieniu (Łk 9,43b-48) kiedy będą schodzić z Góry Tabor.

Przemienienie dokonuje się w chwili głębokiej, osobistej modlitwy Jezusa (Łk 9, 29). W ten sposób po raz kolejny Łukasz podkreśla znaczenie słuchania Boga w duchu modlitwy. Podobnie jak Jezus, jego naśladowcy muszą słuchać głosu Pisma Świętego (tutaj symbolicznie przedstawionych w postaciach Mojżesza tego, który „napisał” pierwsze pięć ksiąg, czyli tak zwane Prawo i Eliasza, który reprezentuje Księgi Prorockie i pozostałe Księgi Starego Testamentu) oraz Bożego głosu przemawiającego w rozmodlonym sercu i w wydarzeniach świata. Święty Łukasz chce nam podpowiedzieć, że tylko w modlitwie możemy zrozumieć i przyjąć krzyż i zmartwychwstanie Jezusa. Tylko w modlitwie znajdziemy siłę, by uczynić osobisty dar z siebie, w chwilach naszego cierpienia. Nie ma drogi na skróty do nowego życia, jest tylko jedna, ta które wiedzie śladami Jezus.

(ii) Mojżesz, Eliasz, Jezus: Boży Posłańcy Mojżesz i Eliasz ukazują się i rozmawiają z Jezusem. Tematem ich przemówienia jest przejście Jezusa z tego świata do Ojca (Łk 9, 31). Ci dwaj prorocy odegrali szczególną rolę w religijnej historii Izraela. Mojżesz był pośrednikiem, przez którego Bóg wyzwolił swój lud z długiej niewoli egipskiej (Wj 3,1-4,18). Za jego pośrednictwem Bóg zawarł przymierze ze swoim ludem (Wj 19,1-31,18). Mojżesz był tak ważny dla ludu Izraela, że spodziewali się, iż Mesjasz będzie na wzór Mojżesza. Podobnie jak on, Mesjasz miał być pośrednikiem, który pozwoli im zrozumieć, czego Bóg od nich chce (Pwt 18, 15-20).

Eliasz jest znany ze swojej walki o jedynego i prawdziwego Boga. Kiedy lud Izraela zobaczył dobrobyt swoich kananejskich sąsiadów, był kuszony, aby zwrócić się do Baala, kananejskiego boga płodności (1 Krl 18,20-46). Podobnie jak niektórzy ludzie w dzisiejszych czasach, Eliasz też sądził, że może przekonać swój lud tylko przez manifestację siły i przemocy by wrócili do swojego Boga (1 Krl 18,20-40). Eliasz musiał się przekonać na własnej skórze, że Bóg nie chce przemocy i Bóg potrafi walczyć o siebie i objawić się nie tylko w potężnych i gwałtownych manifestacjach sił natury (1 Krl 19,9-12a), ale w najbardziej nieoczekiwany sposób, jako cichy szept wiatru (1 Krl 19, 12).

Zarówno Mojżesz, jak i Eliasz są w jakiś sposób podobni do Jezusa, ponieważ przeszli z tego życia do następnego w dość tajemniczych okolicznościach. Mówi się, że Mojżesz umarł i został pochowany przez Boga, dlatego nikt nie wie, gdzie jest jego grób (Pwt 34,1-8). Eliasz ze swej strony nie umarł. Bóg zabrał go do Nieba na ognistym rydwanie w obecności jego ucznia Elizeusza (2 Krl 2,1-18). Towarzystwo tych szczególnych postaci w momencie Przeistoczenia pokazuje, że Jezus tak jak Eliasz i Mojżesz jest sam w sobie szczególnym orędziem Boga. A żeby pokazać uczniom, że Jezus i Jego Orędzie jest czymś więcej niż oni mogą sobie uzmysłowić, Bóg tak samo jak w przypadku chrztu Jezusa, przemawia i ogłasza Go Swoim umiłowanym Synem. Ta deklaracja Boga Ojca na Górze Tabor jest jeszcze jednym powodem, by wsłuchać się w to, co wybrany Syn Boży mówi o życiu, śmierci i zmartwychwstaniu (Łk 9, 35).

Chociaż przekaz o śmierci i zmartwychwstaniu jest jasny to zrozumienie tej tajemnicy przez uczniów przychodzi powoli. Ta powolność w rozumieniu dotyczy również nas. Czasami możemy wsłuchiwać się w głos Bożego posłańca, który rzuca wyzwanie naszemu stylowi i rozumieniu życia, ale nie chcemy przyjąć tego, co on nam przekazuje. Wielki Post jest czasem, w którym należy pozwolić biblijnym i niebiblijnym posłańcom Boga wejść w centrum naszego życia i zbliżyć nas do Boga i do siebie nawzajem.